Urodził się 25 lutego 1974 r. w Warszawie.
W 1999 r. ukończył z wyróżnieniem Europejską Akademię Sztuk w Warszawie. Dyplom uzyskał w pracowniach prof. A. Fałata i prof. A. Sadowskiego. Zajmuje się malarstwem sztalugowym w technice olejnej i akrylowej, malarstwem iluzjonistycznym i sporadycznie rzeźbą. Dla artysty w malarstwie bardziej istotna jest forma niż treść, dlatego tworząc, skupia się szczególnie na tej pierwszej warstwie. Obrazy artysty charakteryzują się perfekcją warsztatową. Zempliński maluje, używając technik starych mistrzów, przykłada dużą wagę do ostatecznego efektu i wykończenia swoich prac.

Dla mnie w malarstwie bardziej istotna jest forma niż treść, dlatego też tworząc skupiam się szczególnie na tej piewszej warstwie. Patrząc na obraz widzę abstrakcyjne formy, mimo iż ten w dużej mierze jest obrazem przedstawiającym. Cała sfera znaczeniowa jest dla mnie niewiele mniej tajemnicza niż dla odbiorcy mojego dzieła i uważam, że jest to lepsze od sytuacji gdy obraz od A do Z jest do bólu “wyliczony”. Dla mnie w obrazie musi być miejsce na przypadkowość. To ona daje przyjemność w trakcie pracy. Obraz żyje wtedy własnym życiem, zaskakuje samego twórcę. Nie wykluczam, że mimowolnie tworzę jakiś zapis znaczeniowy w obrazie, ale chyba każdy to robi. Zresztą tworzę przeważnie pod wpływem dużych emocji i jest w obrazie więcej przypadku, niż to widać na pierwszy rzut oka. Czuję się trochę jak ktoś kto utracił pamięć i przy pomocy malowania próbuje odtworzyć obrazy z przeszłości. To niesamowite uczucie.