Jerzy Duda-Gracz

Jeden z najbardziej wyrazistych polskich malarzy realistów XX wieku.

Urodził się 20 marca 1941 roku w Częstochowie, gdzie ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych. W roku 1968 uzyskał dyplom na Wydziale Grafiki filii krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Malarz, rysownik, grafik, scenograf oraz nauczyciel akademicki. Wykładał w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie, był profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Zmarł nagle, 5 listopada 2004 roku, w wieku 63 lat – podczas jednego z malarskich plenerów w ukochanym Łagowie.

Jego malarstwo zawsze budziło silne emocje. Przedstawiając ludzi o karykaturalnie zdeformowanych ciałach oraz używając czytelnych symboli, obnażał ludzkie wady – głupotę, nietolerancję, zakłamanie, chamstwo, lenistwo, ślepą fascynację pieniądzem i kulturą amerykańską.

Świat przedstawiany przez artystę jest jednocześnie tragiczny i groteskowy, ale także przepełniony czułością i filozoficznym poczuciem humoru.

Maluję to, co mi w duszy gra, im bardziej człowiek pierniczeje, tym lepiej wie, że odchodzi, a z nim cały ten świat. Z upływem czasu rodzi się czułość i tęsknota za tym, co bezpowrotne”. „Maluję świat, który odchodzi, umiera, gdzie więcej jest snu, zdarzeń z dzieciństwa, świat w pejzażu przedindustrialnym. Na moich obrazach nie ma drutów telefonicznych, kabli, anten satelitarnych, samochodów, samolotów – tego wszystkiego, co zaprowadzi człowieka z powrotem na drzewo, jeżeli nadal będzie się tak intensywnie rozwijał pod tym względem.